Zelluf doen

Liva is een goede eter. Ze lust vrijwel alles en dat is een verademing. Isis lust namelijk bijna niets. Of liever gezegd: lustte. Het gaat steeds beter. Vooral het avondeten was iedere dag een drama. Janken, krijsen, met haar bestek en eten gooien. Handen voor haar mond, met haar rug naar het eten toedraaien. Ze liet geen (non)verbaal gedrag ongemoeid om duidelijk te maken dat zij géén eten wilde.

Wij hadden al gauw in de gaten dat het geen zin had om haar te dwingen. Wel bleven we het eten aanbieden. Iedere avond kreeg ze keurig een bordje voorgeschoteld. En iedere avond ging het onaangeraakt de bak in. Meestal nadat we het hadden opgeveegd van de grond. Tegenwoordig prikt ze een aardig vorkje mee. Uit zichzelf en met smaak. Fijn en vooral ook een stuk gezelliger.

Liva daarentegen is een vreetbak. Het is maar zelden dat ze een hap neemt het het direct weer uitspuugt. En toch moeten we ook bij Liva iedere avond de vloer vegen. Mevrouw wil het namelijk zelluf doen. Ongeacht wat het is. Ze wil het zelf pakken en in haar mond stoppen. Prima. Goed voor haar ontwikkeling, gevoel voor eten en coördinatie. Alleen een beetje jammer van de troep. Gelukkig gaat ze graag in bad!

Spetter spieter spater

Wc plassen

Isis heeft haar eerste plasje op de wc gedaan! Waarschijnlijk is ze gemotiveerd geraakt door de wc-prestaties van haar vriendje Marick. Hij was afgelopen zondag (samen met zijn papa en mama) bij ons op bezoek en demonstreerde trots hoe goed hij al op de wc kan poepen. Hij is een half jaar ouder en sinds een paar weken luierloos. Op een paar kleine ongelukjes na gaat dat heel goed. Prompt wilde Isis geen luier meer om. Wij hebben haar beloofd dat zij -als ze net zo goed op de wc poept en plast als Marick- ook geen luier meer om hoeft. Ik hoop dat ze ons aan die belofte gaat houden. Ik ben benieuwd. Sinds die twee plasjes op het potje heeft ze niet meer naar het potje omgekeken. Geduld.

Carnivoren

Ik ben geen vleeseter. Als ik niet met een giga carnivoor zou samenleven, had er nog maar zelden vlees op mijn menu gestaan. Lief heeft echter niet gegeten heeft als hij geen vlees heeft gehad. Hem stiekem foppen met vleesvervangers lukt niet. Kortom, er staat iedere dag vlees op het menu. Ook de kindjes zijn gek op 'een worstje'. Isis gaat zelfs grommen als je een stukje sparerib probeert af te pakken. Ze ontbloot nog net haar tanden niet. Toen we Liva gisteren een ribbetje gaven om te proeven, kwam ook bij haar de oermens naar boven. Sorry oma *vegetarier* Sonja!

Zomerfeest

Vandaag organiseerde het kinderdagverblijf een zomerfeestje. Een feest voor alle kindjes en ouders. Een mooi initiatief, het is leuk om andere ouders ook een in keer in alle rust te spreken, in plaats van in alle haast van het wegbrengen en ophalen. De kindjes mochten verkleed komen. Daarom kocht ik een überschattig balletpakje. Wat glom ze van trots toen ik hem aan haar liet zien. Het pakje moest gelijk aan en vol overgave danste ze door de kamer.

Wat een griet wordt het al. Ze wordt zich steeds bewuster van haar uiterlijk. Ze wil zich graag zelf aan- en uitkleden. Ze weigert tegenwoordig zelfs om bepaalde kleren aan te doen om dat ze ze niet mooi vindt. 'Niet mooi, mama!' Toen Isis de schminkende clown zag, wist ze het zeker. 'Isis ook!' Uiteindelijk heeft ze een half uur moeten wachten. Een half uur om zich te bedenken. Ik had verwacht dat ze op het laatste moment zou afhaken of het toch eng zou vinden. Nee dus. Ze ging vastberaden zitten. Deed wat de clown vroeg. Zat muisstil. En keek ten slotte met open mond naar het resultaat. Een prinsesje!

Liva was moe en daardoor hangerig. Ze wilde voortdurend getild worden. Wilde niet eten. Vond niets leuk. Maar.. ze leefde helemaal op toen ze tussen papierslierten gezet werd. En toen Isis er ook bij kwam zitten, was het dikke pret. Zo zie ik ze het liefst. Samen, gierend van het lachen. De liefdevolle blikken die zij uitwisselen. Goud!

Mijn mooie moppies.

Vader en dochter

Zoek de verschillen (2)

Toen ik Liva voor het eerst zag, werd ik anderhalf jaar terug in de tijd geworpen. Sprekend Isis. Het zijn overduidelijk zussen. Vooral die ogen. Als je ze alleen daar op beoordeelt, kan het een tweeling zijn. Maar het is niet alleen het uiterlijk, wat ze zo ontzettend zussen maakt:

• Ze duimen op dezelfde manier. Linkerhand.
• Ze houden hun knuffel Pluis op dezelfde manier vast.
• Ze drinken hun fles alleen liggend op hun rug.
• Ze zitten geen moment stil. Ze willen niets liever dan staan.
• Ze zijn allebei gaan kruipen en staan toen ze net zes maanden oud waren.
• Ze lachen op dezelfde manier. Om dezelfde redenen.
• Ze hebben dezelfde ondeugende blik in hun ogen.
• Ze slapen op hun buik, met opgetrokken knieën.
• Ze lachen sneller als ze moe zijn.

Het lijkt genetisch bepaald te zijn hoe ze duimen, slapen, een fles drinken, kruipen. Het enige echte verschil is dat Isis niets lekker vindt en Liva alles. Behalve pap. Daar is Isis gek op en moet Liva niets van hebben.