Wiebel de biebeldebiebel

Bij ons aan de Zegersloot ligt de kinderspeeltuin Wiebel Biebel. Geweldig! Voor kids én ouders. Aan beiden is gedacht. Kinderen kunnen naar hartelust klimmen, klauteren, springen en glijden. De papa's en mama's kunnen lekker zitten, koffie drinken, boekjes lezen, kletsen. Eens in de zoveel tijd gaan wij er op woensdagochtend heen. Dan is het rustig, weinig grote kinderen dus alle ruimte om te ontdekken. De foto's zeggen genoeg!  

Klimgeit

Het is amper bij te houden, zo snel gaat ze. Nou dacht ik dat ons huis behoorlijk kinder-proof is. Niet dus. Even niet opletten en mevrouw staat ineens halverwege de trap!

We hebben geen traphekje onderaan de trap. Dat was niet nodig bij Isis. Ik hoefde alleen op haar te letten. Iedere beweging richting de trap zag ik. Of in ieder geval voor ze de tweede tree kon bereiken.

Dat is nu anders. Nu moet ik twee razendsnelle meiden in de gaten houden. En aangezien ik geen ogen in mijn achterhoofd heb, krijg je dus dit soort plaatjes (verantwoord genomen ;)

Puur Geluk in Scheveningen

Een ochtendje bij het Geertje

Wat een malle beesten, denkt Liva.

Niet Liva's voet opeten!

Oink Oink. Groot, eng en leuk.

Een dorstige geit.  

Wij proberen ieder weekend een klein uitje te maken. Het hoeft niet ver, groots of duur. Als we er maar even samen uit zijn. Oude energie eruit, nieuwe energie erin. Een wandeling, een fietstocht, een rondje rond het blok, de speeltuin, het bos, het park, het strand, de kinderboerderij. Vanmorgen hebben we de geitjes (en andere dieren) geaaid bij geitenboerderij het Geertje in Zoeterwoude. Leuk!

Trots

De trots en het plezier straalt er vanaf.

Grote Zus

Als grote zus heeft Isis verschillende gezichten. 

Zodra Isis 's ochtends een teken van leven uit het kamertje van Liva hoort komen, stormt ze naar binnen en wil ze Liva een kusje geven. De trotse grote zus. Isis Liva kusje geven. Direct daarop volgt de jaloerse grote zus die alles wil wat Liva ook heeft. Zo wil ze ook in het bedje van Liva en op hetzelfde aankleedkussen aangekleed worden. Ik ook hier kleertjes aan. Vervolgens wil Isis als eerste door mij naar naar beneden gebracht worden. Dan is ze de dominante grote zus. Eerst Isis naar beneden, dan Liva. Terwijl ze door mij naar beneden wordt gebracht, stelt ze de achtergebleven Liva gerust. De zorgzame grote zus. Mama komt zo halen. Liva moet overal mee naar toe. Geen idee welke grote zus dat is. Liva ook mee naar school! 

Op het kinderdagverblijf aangekomen is ze weer de dominante grote zus. Eerst Liva, dan Isis. Als ik de meisjes kom halen, laat ze Liva niet zo maar achter. Liva ook mee naar huis. Lopend van de klas naar de auto wil zij ook getild worden. De jaloerse grote zus. Isis ook tillen. Als het knuffelkonijn van Liva uit de auto op de grond valt, raapt ze Pluis op en geeft ze hem aan haar. De zorgzame grote zus. Hier Liva, Bruine Pluis. 

Thuis aangekomen ga ik koken en geef ik de meisjes iets te spelen. Dan wil Isis wat Liva heeft. Ongeacht wat het is. Ze krijgt het, desnoods met geweld. Een duw, een elleboog. De jaloerse grote zus. Als ik er iets van zeg, dan de schuldbewuste grote zus. Sorry Liva. Na het eten pakt Isis niet alleen haar eigen toetje uit de koelkast, maar ook het toetje van Liva. De zorgzame grote zus. Liva ook een toetje?

Na het eten nog even spelen. Isis duikt boven op Liva, een krachtmeting. Eerst de dominante en daarna de schuldbewuste grote zus. Sorry Liva. En dan is het bedtijd. We krijgen een dikke kus. Liva als eerste. De trotse grote zus. Liva ook een kus! Slaap lekker Liva.

Isis staat op als trotse grote zus en gaat naar bed als trotse grote zus. En alle andere grote-zussen-gezichten horen er gewoon bij. Meer kan ik me niet wensen. Ik ben de trotse mama van de grote en de kleine zus met al hun gezichten!

Eerste stapjes

Toen Liva gisteren nonchalant tegen de TrippTrapp stoel aangeleund stond, schoof deze een stukje op. In plaats dat ze schrok, uit balans raakte en viel, anticipeerde zij en deed ze een evenredig stapje mee. De stoel schoof weer, deze keer aangemoedigd door Liva die weer een stapje deed. Zo stapte zij, vergezeld door de schuivende stoel, parmantig en kierend door de kamer. Tot ze een muur tegen kwam. Met een bozig gezicht mopperde ze tegen de stoel: "ba ba ba ba!". Vrij vertaald: "Zeg Stoel, waarom schuif je niet verder? Ik was net zo lekker aan het stappen!" Dus draaide ik stoel en kind om zodat ze aan de terugweg konden beginnen. Warempel. Schuif, stap, schuif, stap, schuif, stap. Bewust, geconcentreerd en doelbewust.

De eerste stapjes, op de leeftijd 8 maanden en 12 dagen.

Potje plassen

Op 25 juni 2010 heeft Isis voor het eerst op het potje geplast!

Het leek toeval, tot zij een uur later aangaf weer een plas op het potje te willen doen. Kleren uit, luier uit. En ja hoor. Een plasje! Supertrotse Isis en een nog veel trotsere mama! Sindsdien heeft ze er niet meer om gevraagd. Maar toch. Het eerste plasje is een feit!

Update 15/08: het tweede plasje is ook keurig in het potje neergelegd.

Zoek de verschillen

Eigen stoel

Liva heeft haar eigen stoel gekregen. Ze zit nu als een groot kind en volwaardig lid van de familie met ons aan tafel. Tot gisteren zat ze nog in een wipstoel, die dan boven op tafel stond.
Ik vind dat kinderen eten moeten kunnen ontdekken. Geen door elkaar gepureerde ondefinieerbaar prutje, maar herkenbare en pure stukjes met eten. Ieder stuk zijn eigen smaak en structuur. Zelf pakken, zelf in het mondje stoppen en proeven.
Zo heb ik het bij Isis ook gedaan. Wat geen succes was, want Isis lustte niets. Van de tien stukjes lagen er tien stukjes op de vloer. Ze lust nog steeds heel weinig. Behalve als niet eten betekent dat ze geen toetje krijgt. Dan lust ze ineens opvallend veel.
Des te blijer ben ik dat Liva wel een goede eter is. Dat maakt koken dankbaar werk.

Dat haar!

De meest gehoorde uitroep als mensen Liva zien. Snap jij het?

Bijna 8 maanden

Wat gaat Liva toch hard! We kunnen het amper bijbenen.

Over drie dagen wordt ze 8 maanden, maar je geeft het haar niet. Sinds haar 6e maand tijgert ze. Ze was amper 7 maanden toen ze ging kruipen. Om vrij vlot daarna te gaan staan. Alsof het niets is. Het goed en stabiel zitten, sloeg ze voor het gemak maar over. Dat kan ze eigenlijk pas sinds een paar dagen.

Kortom, een baby kun je haar amper nog noemen. Isis was ook zo'n vlotte. Ik had zo gehoopt dat ik bij Liva langer van het babygebeuren te kunnen genieten. Het is zo'n bijzondere periode. Helaas. Hij is voorbij. Het komt nooit meer terug want we hebben besloten om het bij twee kindjes te houden.

Slik.

Aan de andere kant is het ook weer prachtig om te zien. Het is een ondernemend kind dat graag op onderzoek uit gaat. Ik ben haar voortdurend kwijt. Ze volgt haar grote zus overal. Met een grote grijns op haar kop. Haar grote zus.

Het spelen samen gaat ook steeds beter. Waar Isis eerst jaloers haar speelgoed verdedigde, reikt ze Liva nu regelmatig een speeltje aan. "Kijk eens Liva, een koe". Of ze doet voor hoe iets gaat, legt het uit. terwijl Liva geïnteresseerd luistert en toekijkt. Op die momenten gloei ik van trots. Mijn meiden. Zusjes.

Twitter

Er is gisteren weer een Twitter-kindje geboren! Hoe bijzonder is het toch om 'van dichtbij' de bevalling mee te maken. Sinds ik op Twitter rondstruin, zijn er al heel wat Twitterbaby's geboren. Hoe dichter bij de uitgerekende datum, hoe spannender het wordt. Vooral als de mama-to-be ineens even niet twittert. Zou ze bezig zijn? Nu?

Ik ben begonnen met Twitter in mijn zwangerschapsverlof van Liva. Uit nieuwsgierigheid naar het medium waar ik al zo veel over had gehoord, maar daarvoor nog geen tijd voor had gehad. Dus ben ik Twitter gaan uitvogelen. En zo kwam ik al snel in contact met andere mama's en mama's-to-be. Ik geloof dat we met vijf meiden rondom dezelfde periode uitgerekend waren. En inderdaad, de een na de ander beviel.

Geweldig om real time ervaringen te kunnen delen. Borstvoeding, tepelkloven, huilbaby's, krampjes. Geluk, onzekerheid, twijfels, vermoeidheid. Zelfs midden in de nacht. Er zit altijd wel een mama te voeden. Dankzij twitter heb ik niet lang getobt met de borstvoeding. Dankzij twitter heb ik de stap gezet om met Liva naar een osteopaat te gaan.

En dankzij twitter ga ik binnenkort vijf andere jonge mama's ontmoeten. Bevallen in dezelfde tijd als ik. Leuke, spontane meiden waar ik een goed gevoel bij heb. Op twitter. Ik ben benieuwd naar irl!